گاها ما از اینکه هم بازی های دوران کودکی خود را می بینیم شگفت زده می شویم.
اشخاصی که در بازی های کودکانه نقش معلم، پرستار، بازیگر و پزشک را بازی می کردند و وقتی بعد از سالها دوباره آنها را می بینید حرفه و شغلی را دارند که در کودکی همیشه نقش آن را بازی می کرده اند.
این موضوع بسیار جالب است، اما به هیچ وجه عجیب و غیر ممکن نیست چرا که بازی های کودکی تمرینی است برای ایفای نقش آینده ی فرد در زندگی.
از آغاز تولد، بدن، برای کودک مرکز بازی هاست.
او با اعضای بدن خود به بازی می پردازد و پیش از آنکه ما حرکاتش را به عنوان بازی در نظر بگیریم بازی خودرا با اکتشافات، تکرارها، تکان اعضای حرکتی، ادراکات حسی و همراه با حرکات محیطی از قبیل صدا ها ، مزه ها و… شروع می کند و از تجربه ی آنها لذت می برد.
حرکت چشم ها و صدا در آوردن ها همگی آغازگر بازی کودکان هستند.
در سه سال اول زندگی هر نوع وسیله ای می تواند برای کودک اسباب بازی باشد.
بسیار دیده ایم کودکانی را که مثلا دمپایی ها را به شکل ماشین و هواپیما می بینند و از به حرکت در آوردن آنها لذت می برند و یا جارو را به شکل یک ساز در دست می گیرند
و تصور می کنند که دارند آنرا می نوازند، این کارها به دلیل قدرت تجسم بسیار بالای کودکان انجام می شود.
کم کم با بالا رفتن سن، کودکان به بازی های پیچیده تر احساس نیاز می کنند، بازی هایی که ذهن آنهارا درگیر کند و آنها را به فکر کردن وادارد.
اگر بازی بسیار سخت باشد کودک خسته می شود و اعتماد به نفسش را از دست می دهد و اگر خیلی آسان باشد در به کار گیری فکر و ذهن کودک اثری ندارد.
بنابراین والدین باید در انتخاب بازی مناسب برای کودکان بسیار حساس باشند.
آنان باید دقت کنند که اسباب بازی هایی مثل شمشیر، تفنگ و تیرو کمان به تقویت حس خشونت در کودکان کمک می کند و در ساختار شخصیتی آنها تاثیر منفی می گذارد.
این اسباب بازی های خشن بسیار بر روابط اجتماعی کودک موثرند. وقتی کودکان با سلاحی برای از بین بردن طرف مقابل بازی می کند نا خودآگاه با جنایت و شرارت آشنا می شود.
ما باید بدانیم که این احساسات در وجود همه انسان ها وجود دارد اما بیدار کردن آنها در وجود کودک به وسیله ی بازی به این گونه که از انجام آن احساس لذت کند بسیار می تواند مخرب باشد.
کودک با اسباب بازی خود تنها بازی نمی کند، بلکه اسباب بازی را تبدیل به موجودی جاندار می کند که با او دوست می شود، دعوا می کند، درد و دل می کند، نصیحتش می کند ، نگرانی هایش را با او در میان می گذارد و استرس های خود را با این روش تخلیه می کند.
از طریق اسباب بازی های مختلف که دارای رنگ ها، شکل ها و حجم های مختلف هستند می توان آموزش های بسیاری به کودک ارائه داد و نقش آینده ی کودکان را به مرور برای آنان تعریف و افق های آنان را ترسیم کرد.
انجام بازی توسط کودکان دارای فواید زیادی از جمله ایجاد نشاط و تعامل اجتماعی، لذت بخشی، کشف توانایی ها، بالندگی شخصیت، سرگرمی و تفریح، مسئولیت پذیری، سازگاری، خلاقیت، امیدواری و برنامه ریزی در زندگی کودکان و نوجوانان می باشد.
همچنین برای تحول شناختی، عاطفی، اجتماعی و جسمانی کودک ضرورت دارد. در واقع بازی طریقه یادگیری کودک در باره بدن خود و دنیای پیرامون است،بازی وسیله ای برای سازندگی کودک است.
ما به عنوان پدر مادر وظیفه داریم تا با در اختیار گذاشتن بازی مناسب برای کودک از این طریق بتوانیم به او کمک کنیم که یاد بگیرد، کشف کند، ابداع نماید و تجربه کند.
مطالب بیشتر: در بسته های هوشکا چه چیزهایی هست؟