بارها و بارها همه ما در رابطه با مفاهیم برون گرایی و درون گرایی با یکدیگر صحبت کرده ایم و تقریبا این بخش از تیپ شخصیتی انسان ها برای همه قابل درک شده به گونه ای که در بحث ها و صحبت های خود در رابطه با توصیف و تحلیل یکدیگر از این کلمات استفاده می کنیم.
درونگرا یا برونگرایی افراد یک خصیصه شخصیتی در افراد است.
درک کردن برونگراها غالبا آسان است، آنها افرادی مسئولیت پذیرند، شخصیت آنها در خلوت و در جمع یکسان است و انسان هایی بسیار معاشرتی می باشند.
آنها بسیار علاقمند به کار گروهی هستند، نقل مجلس اند و فعالیتهای هیجان انگیز را بیشتر دوست دارند.
با توجه به شناخت ما از هوش های چند گانه به این پرسش برمی خوریم که آیا افرادی که دارای نشانه های برونگرایی هستن بدین معناست که هوش درون فردی ندارند؟
برای پاسخ به این پرسش ابتدا ما باید این نکته را در نظر بگیریم که هیچ چیز ثابتی در خصوص انسان ها وجود ندارند.
افراد درون گرا لزوما افراد منزوی و گوشه گیر و فراری از اجتماعات و اتفاقات هستند.
ولی افراد باهوش درون فردی بالا افرادی خودساخته و با اعتماد به نفس هستند که از توانایی های درونی خود آگاهند و با شناختی که از احساسات و احوالات درونی خود دارند، می توانند در شرایط مهم و حساس آنها را مدیریت نمایند.
پس این تصور که کسانی که از هوش درون فردی بالایی برخوردارند، افرادی درونگرا هستند، کامل غلط است.
هوش برون فردی گونه ای از هوش های چند گانه است که به معنای شناخت و درک افراد از خلق و خو و شخصیت اطرافیان و جامعه، و جهان را از نگاه آنان دیدن است.
هوش درون فردی به معنای شناخت و درک فرد از خود و هیجانات و احساسات خویش و تسلط بر آنهاست.
افراد برونگرا عموما در مرکز توجه دیگران قرار می گیرند و خود نیز این حالت را می پسندند. آنها اغلب در موقعیت های اجنماعی شکوفا میشوند و به دنبال انگیزش های اجتماعی هستند.